Voorkamerfibrillatie (VKF)
Voorkamerfibrillatie is de meest voorkomende hartritmestoornis. Hierbij trekken de voorkamers van het hart veel te snel en onregelmatig samen. Voorkamerfibrillatie gaat vaak gepaard met een lichte vermindering van de hartfunctie en een gevaar op beroerte door embolie (bloedklonters).
Meer weten over voorkamerfibrillatie? Lees hier onze brochure!
-
Hoe ontstaat voorkamerfibrillatie?
In het hart ontstaat bij elke hartslag normaal één elektrische prikkel, die prikkel vertrekt steeds uit de sinusknoop. Maar bij voorkamerfibrillatie wordt die elektrische prikkel opgesplitst in tientallen prikkels, waardoor de boezems niet langer traag en gecoördineerd samentrekken, maar heel snel en chaotisch. Zo kan de hartslag oplopen tot het dubbele van een normale hartslag. Afdrukken
-
Hoe wordt voorkamerfibrillatie vastgesteld?
Er zijn verschillende methodes om voorkamerfibrillatie vast te stellen:
- Op basis van een electrocardiogram (ECG)
- Via holtermonitoring
- Via een echocardiogram
- Via bloedonderzoek
-
Wanneer contacteer ik best een arts?
- Als je hartslag in rust minder dan 40 slagen per minuut of meer dan 120 slagen per minuut is
- Als je hartslag onregelmatig is: soms snelle en soms trage slagen
- Als hartklopping gepaard gaat met klachten van duizeligheid
-
Hoe wordt voorkamerfibrillatie behandeld?
Voorkamerfibrillatie komt in de meeste gevallen voor bij oudere mensen. We zien dat bij toenemende leeftijd, het aantal gevallen stijgt. Zelfs met de beste behandeling is herval mogelijk en kan de aandoening vaker voorkomen met ouder worden.
Wat wel kan, is de aanvallen verminderen, verkorten en dragelijker maken door middel van de juiste behandeling.
Deze behandelingen en bijhorende medicatie worden gebruikt:
- Frequentiecontrole om het hartritme te verlagen
- Ritmecontrole om het sinusritme aan te houden
- Preventie van bloedklontering
Als medicatie en of reconversie niet helpen, kan er een pacemaker geplaatst worden of kan je mogelijks een ablatie krijgen.
Afdrukken