Anale jeuk

Anale jeuk is een vervelende, vaak voorkomende (5% van de populatie) kwaal die als erg gênant wordt ervaren. Meestal is de jeuk het gevolg van ongemerkt en minimaal stoelgangsverlies door een onderliggend fissuurtje of hemorroïde. Ook een kleine mariske of huidflapje dat verhindert dat men goed schoon kan vegen, kan een oorzaak zijn. Hetzelfde geldt voor frequente stoelgangspassage (chronische diarree, IBD zoals Crohn of colitis ulcerosa…) die ook een chronische bevuiling kan geven.

Eens men begint te krabben, beschadigt men de huid waardoor deze gaat jeuken en men in een vicieuze cirkel terechtkomt. De cirkel kan doorbroken worden door het aanpakken van de initiële trigger en een correcte perineale hygiëne.

Een andere reden en vaak gemaakte fout, is de fixatie om de gevoelige huid van het ganse perineum té schoon en welriekend te willen houden met behulp van vochtige doekjes, zepen en geurende crèmes. Hierop ontstaat dan een soort van contactdermatitis die vreselijk kan jeuken.

Het is een cliché, maar het is waar: water (en eventueel pH-neutrale, parfumloze zeep) is in deze zone voldoende. Een tweemaal dagelijkse hygiëne zou moeten volstaan, tenzij er natuurlijk sprake zou zijn van accidentele bevuiling. Om de geïrriteerde zone te kalmeren, kan men hierna deppen met een simpele olie (olijfolie, amandelolie), gedrenkt op een watje. Dit verzacht en voedt de huid zonder zijn flora geweld aan te doen.

Af te raden zijn dus geparfumeerde douchegel of crèmes en vochtige toiletdoekjes.

Ook afsluitend (synthetisch) ondergoed houdt de regio vochtig. Katoenen ondergoed dat warm genoeg gewassen kan worden (60°!), is daarom een absolute must. Bij excessief zweten kan een extra katoenen kompres voor absorptie zorgen.

Andere oorzaken van anale jeuk:

• Schimmel, zoals ringworm (Dermatophytosis, tinea)
• Bacterie (C. Minutissimum)
• Psoriasis
• Lichen Sclerosus
• Condylomen of anale wratten
• Syphilis, Chlamydia
• Huidkanker, anus of colonkanker (zeer uitzonderlijk)
• Oxyuren of aarswormpjes

Bij het vermoeden van de bovenstaande zaken, wordt vaak een biopsie of wisser genomen en indien nodig verwezen naar een dermatoloog of internist.