Rectale prolaps

Naarmate de leeftijd en het aantal bevallingen stijgt, neemt de kans op verzakking (prolaps) toe. Chronische constipatie en persen dragen ook in zeer belangrijke mate bij tot het probleem. De rectale prolaps bestaat in twee vormen: een zichtbare (uitwendige of externe) en een onzichtbare (inwendige of interne). Dit ontstaat doordat het felle persen de endeldarm naar beneden duwt waardoor die in zichzelf verzakt. Dit fenomeen is klinisch niet te zien als het binnenin gebeurt (interne prolaps of invaginatie), maar wel als dit tot buiten komt (externe prolaps). Wel zorgen beiden voor een ‘stop’ in de endeldarm waardoor de stoelgang niet meer naar beneden kan zakken.

Je ervaart hierdoor een enorme anale druk en aandrang, maar je kan de stoelgang niet evacueren. Soms leidt dit tot een typische ‘explosie’ van stoelgang. In andere gevallen tot een ‘fractionering’ van de stoelgang: vele malen na mekaar stoelgang maken in kleine porties. Men gaat ervan uit dat een interne prolaps een voorbode is van een externe prolaps. Als de endeldarm door de anus puilt, is dit voor de sluitspier zeer kwalijk en kan dit tot onvrijwillig verlies van stoelgang of incontinentie leiden.

Tijdige behandeling is dus nodig. In gevorderde gevallen is het immers mogelijk dat een operatie voor een vlottere stoelgangspassage zorgt, maar ook voor incontinentie, aangezien het ‘stop’ mechanisme opeens wegvalt.

Een prolaps van enkel het slijmvlies of aambeien lijken hierop. Hierbij komt er één of komen er enkele proppen naar buiten gepuild. Bij een volledige rectale prolaps daarentegen, komt de hele darm als een soort ‘sok’ in verscheidene ringen naar buiten gepuild.

Om de beweging van de bekkenbodem beter in beeld te brengen, wordt er meestal een RX colpocystodefecografie (RX CCD) gepland of een echografie via het perineum. Bij de RX CCD wordt er contrast opgespoten via het rectum, de vagina en de blaas en dien je vooraf contraststof te drinken.

Hierna worden er RX-foto’s gemaakt tijdens de ontlasting zodat de beweging van de bekkenbodem en de verhouding tussen de organen duidelijk wordt. Voor dit onderzoek word je doorverwezen. Verder zal je arts een coloscopie aanvragen om andere aandoeningen uit te sluiten.

Behandeling van een rectale prolaps

Voor de correctie van een rectale prolaps zijn er enkele verschillende chirurgische technieken mogelijk, zoals een laparoscopische rectopexie, een Delorme operatie of een Altemeier operatie. Meer uitleg over deze ingrepen vind je hieronder.

• Laparoscopische rectopexie

  Deze ingreep gebeurt meestal pas als er sprake is van een combinatie meerdere afwijkingen zoals rectale prolaps, rectocoele en enterocoele. Tijdens de operatie wordt een synthetisch netje (groen afgebeeld op de tekening) geplaatst in het verzwakte vlak tussen vagina en rectum en aan beide organen vastgemaakt. Dit netje wordt nadien opgehangen aan het heiligbeen en bedekt met buikvlies.

  

  Wil je hier meer over weten? Dan kan je onze brochure raadplegen (vanaf p. 10).

   

  Afdrukken
• Delorme operatie

  Deze ingreep is eerder aangewezen bij oudere personen met een volledige, maar beperkte prolaps of met prolaps van enkel het slijmvlies. Of indien een langdurige kijkoperatie tegenaangewezen is ten gevolge van reeds bestaande long- of hartaandoeningen. Deze ingreep kan eventueel onder locoregionale verdoving (d.m.v. een ruggenprik) worden uitgevoerd.

  De ingreep verloopt via de anus, waarbij het uitstulpende slijmvlies van de endeldarm zo ver mogelijk van de darmwand wordt losgemaakt en verwijderd. Daarenboven wordt de spierlaag van de darm gereefd, waardoor dit de werking van de sluitspier ondersteunt. Hierna worden beide slijmvliesranden terug aan mekaar gehecht. Er wordt dus geen volledig stuk darm weggenomen.

  

  Meer informatie nodig? Bekijk dan onze brochure vanaf p. 13.

  Afdrukken
• Altemeier operatie

  Deze ingreep kan aangewezen zijn bij oudere personen met een zeer belangrijke prolaps of bij wie een langdurige kijkoperatie tegenaangewezen is ten gevolge van reeds bestaande long- of hart aandoeningen. De ingreep gebeurt bij voorkeur onder algemene verdoving.

  De ingreep verloopt via de anus, waarbij zoveel mogelijk van de uitstulpende darm wordt weggenomen. Gemiddeld wordt er zo een 7 á 15 centimeter overtollige darm weggesneden en terug aan mekaar gehecht. Vaak gebeurt er ook een versteviging van de bekkenbodemspier om de continentie te verbeteren.

  

  Je vindt meer informatie over deze ingreep in onze brochure vanaf p. 14.

  Afdrukken